| Την Τρίτη 8 Μάρτη, στη Παγκόσμια Μέρα των Γυναικών, απεργούμε και διαδηλώνουμε, ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και τις πολιτικές που θρέφουν την έμφυλη εκμετάλλευση, καταπίεση και βία, τον σεξισμό, τον πόλεμο, τον ρατσισμό. Με την εργατική τάξη μπροστά γιατί τα δικαιώματα των γυναικών είναι μάχη όλων των εργατών. Χαιρετίζουμε την απόφαση δεκάδων Ομοσπονδιών και συνδικάτων που καλούν σε απεργία και συγκέντρωση, την Τρίτη 8 Μάρτη στη 1.00 μμ στη Πλ. Κλαυθμώνος.Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας θυμίζει ότι οι γυναίκες ήταν και είναι τα μεγαλύτερα θύματα των πολέμων. Τα προσφυγικά καραβάνια από όλες τις εμπόλεμες περιοχές έχουν τις γυναίκες μπροστά. Ταυτόχρονα, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της οικονομικής κρίσης, της διαχείρισης της πανδημίας από τις κυβερνήσεις, του ρατσισμού, του σεξισμού.Η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί σ’ αυτές τις επιθέσεις. Αύξηση γυναικείας ανεργίας, απολύσεις, μειώσεις μισθών, περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με το 85% των γυναικών στην Ελλάδα έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση σε χώρο εργασίας. Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η «μαύρη» εργασία, η διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας, των ΣΣΕ, η απειλή της απόλυσης, δημιουργούν ένα τοξικό περιβάλλον συμβάλλοντας στην κλιμάκωση της ανισότητας και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, καθιστώντας, έτσι, την εργαζόμενη γυναίκα ακόμη πιο ευάλωτη και εξαρτημένη. Ιδιαίτερα στις μέρες μας η διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση των γυναικών με την «οικιακή σκλαβιά», καθώς φορτώνονται πολλαπλάσια καθήκοντα στο σπίτι, για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ατόμων με αναπηρίες. Στη διάρκεια των λοκντάουν εκτοξεύθηκε η ενδοοικογενειακή βία με θύματα γυναίκες και παιδιά στη συντριπτική τους πλειοψηφία.Οι ιδεολογικές επιθέσεις της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης ενισχύουν τις υλικές συνθήκες που παράγουν το ρατσισμό και το σεξισμό. Ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία, από τη «μαντήλα» και τις «επιθέσεις απελευθέρωσης» των μουσουλμάνων γυναικών μέχρι τα σεξιστικά «ανέκδοτα» για τις γυναίκες από την Ουκρανία, έχουν θύματα τις γυναίκες. Οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί αυξάνονται σημαντικά και οι δράστες παραμένουν πολλές φορές ατιμώρητοι, μια σειρά αντιδραστικά ιδεολογήματα επιστρέφουν, υπό κρατική υποστήριξη, και στοχεύουν στον έλεγχο του γυναικείου σώματος και τον υποβιβασμό της γυναίκας είτε σε αναπαραγωγική μηχανή είτε σε αντικείμενο εκμετάλλευσης, εμπορικής προβολής, διαφημιστικό προϊόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μια σειρά κοινωνικές και πολιτικές πρακτικές αφαιρούν από τη γυναίκα τον έλεγχο του σώματός της, περιορίζουν την προσωπικότητά της, μετατρέπουν το σώμα της, σε αντικείμενο της αγοράς. Γι’ αυτό είναι σημαντικό το δικαίωμα των γυναικών στον έλεγχο του σώματος και της ζωής τους.Η απάντηση στην γυναικεία καταπίεση είναι υπόθεση συλλογική, όλης της εργατικής τάξης. Τα σωματεία, η συλλογική οργάνωση είναι η πραγματική ασπίδα προστασίας. Τα αιτήματα των γυναικών για ισότητα και απελευθέρωση είναι δύναμη για τους αγώνες μας.Παλεύουμε στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στην εκπαίδευση, στην καθημερινή ζωή ενάντια σε κάθε διάκριση και καταπίεση με βάση το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, για ισότητα στους μισθούς και τις συντάξεις και σταθερή εργασία. Παλεύουμε για δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες ώστε να φύγουν τα βάρη από τις πλάτες των γυναικών, για δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς, για δημόσια ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, για δημόσιες και δωρεάν δομές οικογενειακής συμβουλευτικής, και στήριξης και προστασίας κακοποιημένων γυναικών, για το δικαίωμα των γυναικών να ελέγχουν το σώμα τους με δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη, άδεια ανατροφής και για τους δύο γονείς και οικογενειακά επιδόματα για όλες τις οικονομικά αδύναμες οικογένειες. Λεφτά υπάρχουν. Να τα κόψουν από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και την αστυνομία. Καμιά ανοχή στη βία, την σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση κατά των γυναικών στους χώρους εργασίας και παντού. Στη φυλακή όλοι οι Λιγνάδηδες και οι Λεβέντηδες. Να ανοίξουν τα σύνορα για όλες τις προσφύγισσες και όλους τους πρόσφυγες των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών αντιδράσεων. 164 χρόνια από τις 8 Μαρτίου του 1857 και τη μεγάλη απεργία των εργατριών της Νέας Υόρκης, τα ιστορικά αιτήματα του γυναικείου κινήματος παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ, ενώ οι νέες, κρίσιμες συνθήκες προσθέτουν καινούργια. |
ΚΟΚΚΙΝΗ ΡΩΓΜΗ αγώνας - ρήξη - ανατροπή στο Ηράκλειο 